Instrukcja obsługi urządzenia CAndh Ch S18rx4 to dokument opisujący wszystkie szczegóły dotyczące użytkowania danego urządzenia. Instrukcja zawiera informacje dotyczące instalacji, konfiguracji, obsługi, konserwacji i korzystania z urządzenia w celu wykonania zaplanowanych zadań. Instrukcja omawia również zalecenia dotyczące bezpiecznego użytkowania urządzenia, wszelkie wymagania dotyczące przestrzegania przepisów prawnych oraz niezbędne informacje dotyczące utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa. Instrukcja obsługi urządzenia CAndh Ch S18rx4 zawiera również informacje na temat możliwej awarii, jak również dokładne kroki postępowania w przypadku wystąpienia problemu.
Ostatnia aktualizacja: Instalacja, uruchomienie i obsługa hitachi cp s830w e
ZALECENIE KOMISJI (UE) 2017/2338
z dnia 16 listopada 2017 r.
ustanawiające wspólny "Podręcznik dotyczący powrotów" przeznaczony do stosowania przez właściwe organy państw członkowskich wykonujące zadania związane z powrotami
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 292,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE 1 określa wspólne normy i procedury stosowane przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich.
(2) Należy zapewnić, aby te wspólne normy i procedury były wdrażane we wszystkich państwach członkowskich w sposób jednolity, dlatego na mocy zalecenia Komisji C(2015) 6250 z dnia 1 października 2015 r. 2 ustanowiono wspólny "Podręcznik dotyczący powrotów" przewidujący wspólne wytyczne, najlepsze praktyki i zalecenia, które mają być wykorzystywane przez właściwe organy państw członkowskich w trakcie wykonywania zadań związanych z powrotami. "Podręcznik dotyczący powrotów" należy zaktualizować ze względu na zmiany, jakie zachodzą w temacie powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich.
(3) Zalecenie Komisji C(2017) 1600 z dnia 7 marca 2017 r. 3 zawiera wskazówki na temat tego, w jaki sposób należy wykorzystać przepisy dyrektywy 2008/115/WE do zapewnienia bardziej skutecznych procedur powrotu, oraz wzywa państwa członkowskie do podjęcia niezbędnych środków w celu usunięcia prawnych i praktycznych przeszkód utrudniających powroty. W "Podręczniku dotyczącym powrotów" należy zatem uwzględnić powyższe zalecenie.
(4) W "Podręczniku dotyczącym powrotów" należy uwzględnić najnowsze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odnoszące się do dyrektywy 2008/115/WE.
(5) "Podręcznik dotyczący powrotów" należy skierować do wszystkich państw członkowskich związanych dyrektywą 2008/115/WE.
(6) Należy używać "Podręcznika dotyczącego powrotów" jako głównego narzędzia do wykonywania zadań związanych z powrotami i w celach szkoleniowych, aby usprawnić jednolite wdrażanie wspólnych unijnych norm w zakresie powrotów,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 16 listopada 2017 r.
| W imieniu Komisji | Dimitris AVRAMOPOULOS | Członek Komisji |
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz. U. L 348 z 24. 12. 2008, s. 98).
2 Zalecenie Komisji C(2015) 6250 z dnia 1 października 2015 r. ustanawiające wspólny "Podręcznik dotyczący powrotów" przeznaczony do stosowania przez właściwe organy państw członkowskich wykonujące zadania związane z powrotami.
3 Zalecenie Komisji C(2017) 1600 z dnia 7 marca 2017 r. w sprawie zapewnienia większej skuteczności powrotów przy wdrażaniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE.
4 Rozporządzenie Rady (UE) nr 1053/2013 z dnia 7 października 2013 r. w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny i monitorowania w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen oraz uchylenia decyzji komitetu wykonawczego z dnia 16 września 1998 r. dotyczącej utworzenia Stałego Komitetu ds. Oceny i Wprowadzania w Życie Dorobku Schengen (Dz. L 295 z 6. 11. 2013, s. 27).
5 Załącznik zmieniony przez sprostowanie z dnia 6 maja 2020 r. (Dz. UE. L. 2020. 143. 12).
6 7 C(2015) 6250. 8 C(2017) 1600 final. 9 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz. L 77 z 23. 3. 2016, s. 1). 10 Ze względu na specjalny przepis zawarty w traktacie akcesyjnym Zjednoczonego Królestwa obywatele brytyjscy, którzy są "obywatelami Zjednoczonego Królestwa w rozumieniu prawa Unii Europejskiej", są również obywatelami Unii Europejskiej. 11 Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz. L 158 z 30. 4. 2004, s. 77). 12 Zgodnie z art. 1 ust. 1 Konwencji dotyczącej statusu bezpaństwowców z 1954 r. bezpaństwowiec to "osoba, która nie jest uznawana za obywatela żadnego Państwa w zakresie obowiązywania jego prawa". 13 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie C-47/15, Affum, ECLI:EU:C:2016:408. 14 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 grudnia 2011 r. pl/? a#/document/521147092" target="_blank">C-329/11, Achughbabian, ECLI:EU:C:2011:807. 15 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 grudnia 2012 r. pl/? a#/document/521323451" target="_blank">C-430/11, Sagor, ECLI:EU:C:2012:777. 16 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 marca 2017 r. pl/? a#/document/522335974" target="_blank">C-528/15, Al Chodor i in., ECLI:EU:C:2017:213. 17 Art. 2 lit. n) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (Dz. L 180 z 29. 6. 31): "»ryzyko ucieczki« oznacza istnienie w indywidualnym przypadku przesłanek, opartych na obiektywnych, prawnie określonych kryteriach, wskazujących na to, że wnioskodawca lub obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec, który podlega procedurze przekazania, może zbiec". 18 Takie informacje można uzyskać za pośrednictwem europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych ustanowionego decyzją ramową Rady 2009/315/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi oraz treści tych informacji (Dz. L 93 z 7. 2009, s. 23), i decyzją Rady 2009/316/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS), zgodnie z art. 11 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW (Dz. 33). W dniu 19 stycznia 2016 r. Komisja przedstawiła wniosek COM(2016) 7 final dotyczący ułatwienia wymiany danych z rejestrów karnych na temat obywateli państw trzecich w UE. 19 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową (Dz. 96). 20 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (Dz. L 337 z 20. 2011, s. 9). 21 W przeciwieństwie do państw członkowskich UE, Szwajcaria, Norwegia, Islandia i Liechtenstein nie podlegają przepisom unijnych dyrektyw na podstawie art. 288 TFUE do momentu, w którym ich nie przyjmą, co następuje zgodnie z ogólnymi zasadami międzynarodowego prawa publicznego. Zatem w przeciwieństwie do państw członkowskich UE, Szwajcaria, Norwegia, Islandia i Liechtenstein nie są związane orzecznictwem ETS odnoszącym się do transpozycji dyrektyw do prawa krajowego i mają swobodę wyboru warunków transpozycji obowiązku przewidzianego w dyrektywie powrotowej (np. poprzez bezpośrednie odniesienie do tekstu dyrektywy) zgodnie z ich zobowiązaniami międzynarodowymi. 22 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 września 2013 r. pl/? a#/document/521456805" target="_blank">C-297/12, Filev i Osmani, ECLI:EU:C:2013:569. 23 Po ujednoliceniu tekstu kodeksu granicznego Schengen w 2016 r., odesłanie do art. 13 kodeksu odczytuje się jako odesłanie do art. 14 rozporządzenia (UE) 2016/399. 24 Rada Europy, Europejska konwencja o ekstradycji z 1957 r. 25 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 28 kwietnia 2011 r. w sprawie C-61/11 PPU, El Dridi, ECLI:EU:C:2011:268. 26 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 kwietnia 2015 r. pl/? a#/document/521759680" target="_blank">C-38/14, Zaizoune, ECLI:EU:C:2015:260. 27 Organizacja Narodów Zjednoczonych, Konwencja z 1951 r. dotycząca statusu uchodźców. 28 Art. 31 ust. 1 Konwencji dotyczącej statusu uchodźców: "1. Umawiające się Państwa nie będą nakładały kar za nielegalny wjazd lub pobyt na uchodźców przebywających bezpośrednio z terytorium, na którym ich życiu lub wolności zagrażało niebezpieczeństwo w rozumieniu art. 1, i weszli lub przebywają na ich terytorium bez zezwolenia, pod warunkiem że zgłoszą się bezzwłocznie do władz i przedstawią wiarygodne przyczyny swojego nielegalnego wjazdu lub pobytu". 29 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 1 października 2015 r. pl/? a#/document/521894078" target="_blank">C-290/14, Skerdjan Celaj, ECLI:EU:C:2015:640. 30 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/52/WE z dnia 18 czerwca 2009 r. przewidująca minimalne normy w odniesieniu do kar i środków stosowanych wobec pracodawców zatrudniających nielegalnie przebywających obywateli krajów trzecich (Dz. L 168 z 30. 24). Dania, Szwajcaria, Norwegia, Islandia i Liechtenstein nie są związane tą dyrektywą. 31 Dyrektywa Rady 2004/81/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentu pobytowego wydawanego obywatelom państw trzecich, którzy są ofiarami handlu ludźmi lub wcześniej byli przedmiotem działań ułatwiających nielegalną imigrację, którzy współpracują z właściwymi organami (Dz. L 261 z 6. 8. 19). 32 Dyrektywa Rady nr 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich (Dz. L 149 z 2. 2001, s. 34). 33 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. 31). 34 Podane przykłady uproszczono do celów informacyjnych. W praktyce każdy przypadek należy oceniać na podstawie indywidualnych uwarunkowań. 35 Konwencja wykonawcza do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 roku między rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz. L 239 z 22. 9. 2000, s. 36 Zalecenie Komisji C(2006) 5186 final z dnia 6 listopada 2006 r. ustanawiające wspólny "Praktyczny podręcznik dla straży granicznej (podręcznik Schengen)" przeznaczony dla właściwych organów państw członkowskich prowadzących kontrolę osób na granicach, z późniejszymi zmianami. 37 Pojęcie to jest wieloznaczne i obejmuje także wszystkie te przypadki, które są wyraźnie wyłączone z zakresu definicji "dokumentu pobytowego", zgodnie z art. 2 pkt 16 lit. b) ppkt (i) i (ii) kodeksu granicznego Schengen. 38 Decyzja Komisji C(2010) 1620 z dnia 19 marca 2010 r. ustanawiająca podręcznik do rozpatrywania wniosków wizowych i zmieniania wydanych wiz, z późniejszymi zmianami. 39 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 lutego 2016 r. w sprawie C-601/15 PPU, J. N., ECLI:EU:C:2016:84. 40 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/66/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa (Dz. L 157 z 27. 5. 2014, s. 41 Dyrektywa Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotycząca statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (Dz. L 16 z 23. 1. 44). 42 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/51/UE z dnia 11 maja 2011 r. zmieniająca dyrektywę Rady 2003/109/WE w celu rozszerzenia jej zakresu na osoby objęte ochroną międzynarodową (Dz. L 132 z 19. 43 Dyrektywa Rady 2009/50/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu podjęcia pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji (Dz. L 155 z 18. 17). 44 Dokument Rady nr 8829/16. 45 Dokument Rady nr 9979/16. 46 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 11 czerwca 2015 r. pl/? a#/document/521823219" target="_blank">C-554/13. Zh. i O., ECLI:EU:C:2015:377. 47 Decyzja Rady 2004/191/WE z dnia 23 lutego 2004 r. określająca kryteria oraz uzgodnienia praktyczne dotyczące rekompensaty dysproporcji finansowych wynikających ze stosowania dyrektywy 2001/40/WE w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich (Dz. L 60 z 27. 2. 55). 48 Dyrektywa Rady 2003/110/WE z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie pomocy w przypadkach tranzytu do celów deportacji drogą powietrzną (Dz. L 321 z 6. 2003, s. 26). 49 Uwaga: taka interpretacja nie oznacza, że deportacja bez eskorty jest synonimem dobrowolnego wyjazdu. Pojęcie deportacji bez eskorty może również obejmować przypadki przymusowego powrotu (deportacji) bez eskorty policyjnej. 50 COM(2016) 881 final. 51 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1953 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie ustanowienia europejskiego dokumentu podróży do celów powrotu nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich oraz uchylające zalecenie Rady z dnia 30 listopada 1994 r. L 311 z 17. 13). 52 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz. 60). 53 Decyzja Rady 2004/573/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji wspólnych lotów w celu deportacji, z terytoriów dwóch lub większej liczby państw członkowskich, obywateli państw trzecich, którzy podlegają indywidualnym nakazom deportacji (Dz. 28). 54 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 i decyzję Rady 2005/267/WE (Dz. L 251 z 16. 55 Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka, 1989 r. 58 UNHCR, Wytyczne UNHCR dotyczące określania interesu dziecka (ang. UNHCR Guidelines on Determining the Best Interests of the Child), 2008 r., http://www. pdf 59 UNHCR, Podręcznik dotyczący wdrażania wytycznych UNHCR w zakresie oceny najlepszego interesu (ang. Field Handbook for the Implementation of UNHCR BID Guidelines), 2011 r. dostępny pod adresem: 60 Rada Europy, Dwadzieścia wytycznych w sprawie powrotów przymusowych, 2005 r. 63 Rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz. L 381 z 28. 2006, s. 4). 64 COM(2009) 313 final. 65 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 17 listopada 2011 r. pl/? a#/document/521120715" target="_blank">C-430/10, Gaydarov, ECLI:EU:C:2011:749. 66 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 26 lipca 2017 r. pl/? a#/document/522421548" target="_blank">C-225/16, Ouhrami, ECLI:EU:C:2017:590. 67 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 września 2013 r. w sprawie C-383/13 PPU, G. i R., ECLI:EU:C:2013:533. 68 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 11 grudnia 2014 r. pl/? a#/document/521645547" target="_blank">C-249/13, Boudjlida, ECLI:EU:C:2014:2431. 69 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 listopada 2014 r. w sprawie C-166/13, Mukarubega, ECLI:EU:C:2014:2336. 71 COM(2015) 285 final. 72 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz. L 243 z 15. 73 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 2014 r. pl/? a#/document/521653964" target="_blank">C-562/13, Abdida, ECLI:EU:C:2014:2453. 74 Dyrektywa Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich (Dz. L 326 z 13. 2005, s. 13), uchylona dyrektywą 2013/32/UE. 75 Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie Čonka przeciwko Belgii, skarga nr 51564/99. 76 Dyrektywa Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiająca minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl (Dz. L 31 z 6. 18). 77 Narody Zjednoczone, uwaga ogólna nr 6 (2005 r. ): traktowanie dzieci bez opieki i odseparowanych przebywających poza państwem pochodzenia, 2005 r., dostępny pod adresem: http://www. html 78 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 5 czerwca 2014 r. w sprawie C-146/14 PPU, Mahdi, ECLI:EU:C:2014:1320. 79 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie C-357/09 PPU, Kadzoev, ECLI:EU:C:2009:741. 81 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 30 maja 2013 r. pl/? a#/document/521409533" target="_blank">C-534/11, Arslan, ECLI:EU:C:2013:343. 83 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 17 lipca 2014 r. pl/? a#/document/521577249" target="_blank">C-473/13, Bero, i w sprawie C-514/13, Bouzalmate, ECLI:EU: C:2014:2095. 84 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 17 lipca 2014 r. pl/? a#/document/521577250" target="_blank">C-474/13, Pham, ECLI:EU:C:2014:2096. 85 UNHCR, Options paper 1: Options for governments on care arrangements and alternatives to detention for children and families, 2015 r., dokument dostępny pod adresem: 87 Jeżeli chodzi o szczególną sytuację Szwajcarii, Norwegii, Islandii i Liechtensteinu: zob. powiązany przypis w sekcji 2 powyżej.
Reklama
Odkąd na popularności zyskały odkurzacze pionowe, utrzymanie porządku w domu jest znacznie łatwiejszym zajęciem! Odkurzanie nie musi być poprzedzane złożonymi przygotowaniami – wyciąganiem odkurzacza z szafy, komórki lub pawlacza, rozwijaniem kabli, podłączaniem szczotki do rury. Sprzęt bezprzewodowy wystarczy po prostu chwycić w dłoń i zacząć porządki! Nic dziwnego, że wielu producentów postawiło na urządzenia bez kabla: odkurzacze pionowe znajdziemy m. in. w ofercie marki Electrolux. Który model będzie najlepszym wyborem? Możemy wybierać spośród urządzeń za kilkaset złotych, jak również zaawansowanych technologicznie sprzętów, których cena przekracza 2500 zł. Jaki model kupić, by być zadowolonym? Najwyższy czas to ustalić!
Odkurzacz pionowy – dlaczego warto?
Najważniejszą zaletą odkurzacza pionowego, czyli inaczej bezprzewodowego, jest jego wygoda. To lekkie, poręczne urządzenie, które można prowadzić nawet jedną ręką. Aby rozpocząć odkurzanie, nie musimy poświęcać kolejnych minut na przygotowania czy przepinać sprzęt z jednego gniazdka elektrycznego do drugiego.
Reklama
Niezależnie od tego, czy sprzątamy rzadko, ale dokładnie, czy często i pobieżnie, odkurzacz bez kabli będzie najlepszym wyborem.
Dlaczego warto się w niego zaopatrzyć? Pozwala przede wszystkim na:
- szybkie sprzątanie w konkretnym miejscu;
- docieranie do trudno dostępnych przestrzeni, np. pod niskimi meblami;
- porządkowanie różnego rodzaju powierzchni, w tym odkurzanie kanapy;
- odkurzanie poza domem, np. w samochodzie;
- łatwe przechowywanie – tak, by urządzenie było zawsze pod ręką.
To wszystko ważne kwestie – należy również dodać, że odkurzacze pionowe mają zwykle wymienne końcówki oraz kilka trybów pracy, by móc w pełni skorzystać z możliwości urządzenia, sprzątając różne powierzchnie.
Czym kierować się, wybierając konkretny model? Warto zacząć od określenia budżetu i uważnej lektury specyfikacji technicznej. Warto zwrócić uwagę na:
Mając świadomość kluczowych czynników do analizy, pora przejść do polecanych sprzętów!
Jaki odkurzacz pionowy Electrolux wybrać?
Marki Electrolux nie trzeba przedstawiać. Znana jest z dopracowanych, wygodnych w codziennym stosowaniu urządzeń. Dokładnie tak jest z odkurzaczami pionowymi tej firmy – niezależnie od tego, jaki przedział cenowy zakładamy.
Jakie modele są warte uwagi? Oto nasze polecenia!
Odkurzacze bezprzewodowe Electrolux w sklepie MediaMarkt to szeroka gama produktów, które świetnie sprawdzą się w każdym domu. W zależności od budżetu i potrzeb, można wybierać spośród wielu modeli, które doskonale będą komponować się z nowoczesnym wnętrzem.
Reklama
